Anatomie en fysiologie van het spijsverterings- en urinestelsel

Het spijsverteringskanaal strekt zich zo’n negen meter uit van de mond tot de anus en bestaat uit verschillende onderdelen. Elk deel verwerkt voedsel op een specifieke manier om het voor te bereiden op het volgende deel van het spijsverteringskanaal, totdat het afval uiteindelijk het darmkanaal verlaat in de vorm van ontlasting.

Functies van het spijsverteringsstelsel:

• mechanische en chemische afbraak van voedsel tot basisvoedingsstoffen;
• opname van voedingsstoffen in het bloed;
• verwerking en verwijdering van afvalstoffen.
  
  

Een aantal organen werken samen met het spijsverteringskanaal en produceren vloeistoffen en enzymen die de spijsvertering bevorderen:

• speekselklieren in de mond;
• zure vloeistoffen in de maag;
• lever en galblaas;
• alvleesklier.

Het maagdarmkanaal bestaat uit:

• mond;
• slokdarm;
• maag;
• dunne darm: jejunum en kronkeldarm;
• dikke darm: colon;
• rectum;
• anus.

De darmwand bestaat uit verschillende lagen

De dunne darm is bij volwassenen ongeveer 5–7 m lang. Het bestaat uit drie hoofdonderdelen:

• twaalfvingerige darm;
• jejunum;
• kronkeldarm.

Het jejunum en de kronkeldarm zijn met de buikwand verbonden door het mesenterium. Het mesenterium bevat slagaders, aders en lymfevaten die het transport van zuurstof en voedingsstoffen van en naar de dunne darm regelen.

De dikke darm is bij volwassenen ongeveer 1–2 m lang. Het bestaat uit zes delen:

• stijgende dikke darm (colon ascendens);
• dwarslopende dikke darm (colon transversum);
• dalende dikke darm (colon descendens);
• S-vormige dikke darm, (sigmoïde colon);
• rectum: laatste deel van het spijsverteringskanaal; De ontlasting verzamelt zich in het rectale ampulla. Een gevulde ampulla geeft de drang om de darmen te legen
• anus, eindopening van het spijsverteringsstelsel.